Tyliai krinta karštos snaigės Žemę padengia baltai Kas tau sakė – žiema baigias? Ji prasideda tiktai Šąla kojos, šąla ausys...
Saulius Mykolaitis
Atsitiktiniai
Už nieką, už nulį, dienas ir naktis Išbarstei, iššvaistei pelenais į akis, Liko tik sopulys, pagiriota viltis Gal užgis, neužgis...
Kiemsargis uždegęs sniegą Supamoj kėdėj užmiega Ir nemato, kaip iš jūros Tyliai išbrenda lietus Paukščiai parskrenda į miestą, Išsigąsta, susigėsta Ir tylėdami apžiūri Savo purvinus batus, Savo purvinus batus Priedainis: Miestas purvinas ir senas – Gipsas, marmuras, fontanai; Nežinau, kodėl taip esam, Nežinau, už ką geriu. Senos knygos greit suyra...
Nieko nepasakyta, viskas matyt, Kaip pyktis lyg pienas išlietas. Nieko nepasakyta, viskas girdėt, Kaip rūkas ar šildantis sniegas. Nieko nepasakyta,...
Ataušo kava bežiūrint į saulę, Nuskendo diena kaip jūra į taurę, Užgeso naktis, tave apkabinus, Išėjo visa ji, visa nusiminus....
Nežiūrėk, nežibėk taip liūdnai į akis, Ką darau negerai, pats žinau – nesakyk. Tik pilniau ir svaigiau mano taurę pripilk, Ir stipriau, ir karščiau tu mane apkabink… Bet ne tu, o kita tavo rankomis glaus Ir liūdna valanda iškeliaus, iškeliaus… Iškeliaus, nebegrįš ir sekundė šita Kaip ir aš, kaip ir...
Oi, mama…. Eina pavasaris, į kišenę sninga Ten, kur nesinori, ten atrakinta Miestas išsižiojęs, ruošias atsirūgti Noris nusispjauti, norisi nutrūkti...
Mano būstas tamsus, Pasiklydęs miškuos Iš visų prakeiktų Tave vieną renkuos Šaltą šviesą lange Liūdnas vėjas užpūs Staugia vilkas tankmėj...
Sudie, gražuole mano, bye-bye, bye-bye, Sudie, gražuole mano, bye-bye, bye-bye, O, scena, vai-vai, scena-vai-vai-vai, O, scena, vai-vai, scena-vai-vai-vai. Į vilties durnių laivą vos-vos suspėjau, Neišlaistęs lig dugno savo taurės. Liko sėkla kišenėj, kitos išpūstos vėjo, Nežinia, kur nukris ji, nežinia, ar prigis ji, Nežinia, ar žydės; Nežinia, kur nukris ji,...
Užgesint, kai ugnis apkabino žodžius, Okupavo naktis, išbučiavo medžius. Tik bijok netikėt, neklausyt naktimis, Užsikimšus mintis, savo mintis, Tai ką...
Tikėk ir pasaka ateis Tuščias kiemais, namų stogais. Pro langus, kaminą, duris Staiga priskris… Stebuklų pilnas kambarys. Tada spalvotas lis...
https://youtube.com/watch?v=rasLOsY6X7s mirtis kasdieninė įbridusi stovi į laiką į laikraščio skiautę sutilpo tik mirę vadai iš ilgo letargo nuo vasaros žaibo staiga nubudai ir numirė moteris vizijoj tavo gimdžiusi taiką štai pranašo kapas, ten kapas karvių piemens ten Haimono kūnas šventą pagonę apglėbęs jauteisi iš laiko lyg skęstančio laivo pabėgęs bet...